فشار درون‌جمجمه‌ای یا در اصطلاح پزشکی ICP به فشار درون کاسه سر و مغز و همچنین مایع مغزی‌نخاعی درون آن گفته می‌شود.
فضای داخل جمجمه فضای بسته‌ای است که قابلیت اتساع ندارد. خون از سرخرگ به داخل حفره مغز وارد و از طریق سیاهرگ خارج می‌گردد. محتویات داخل کاسه جمجمه شامل این موارد می‌باشد:
پارانشیم یا بافت خود مغز که بطور متوسط در بزرگسالان ۱۴۰۰ گرم وزن دارد. (۸۰٪ فشار) خون در جریان داخل مغز که ۷۵ cc در ثانیه‌است .(۱۰٪ فشار) مایع مغزی نخاعی (CSF) که ۷۵ cc است. (۱۰٪ فشار) حد نرمال فشار درون جمجمه (ICP) (۵ – ۲۰ mmHg) ناشی از تعامل و تعادل این سه جزء می‌باشد. برای اینکه ICP در حد نرمال حفظ شود لازم است تعادل بین این سه جزء پایدار باشد. در صورت تغییر حجم یکی از این سه عامل معمولاً حجم یا مقدار دو عامل دیگر نیز تغییر می‌یابد تا ICP در حد نرمال حفظ شود. البته توانایی بافت مغز نسبت به دو عامل دیگر در فشرده شدن و کاهش حجم آن کمتر است لذا عمده تغییرات در حجم خون یا CSF ایجاد می‌شود.
در افزایش فشار درون‌جمجمه‌ای یکی از سه مکانیسم زیر دخالت دارد:
محتویات مغز: تومور مغزی، تشکیل آبسه، ادم مغزی، آنسفالیت، CVA وسیع که باعث حجم مغزی شده و باعث افزایش ICP شوند. مقدار مایع مغزی نخاعی CSF: زمانی‌که تولید CSF از مقدار طبیعی بیشتر باشد یا انسداد در مسیر جریان CSF یا اختلال در جذب CSF (اختلال در ورید سینوسی (Doramater) CSF باعث اتساع بطن‌ها، هیدروسفالی و RICP می‌شود. اختلال در عملکرد عروقی مغز: بافت مغزی دارای توانایی خود تنظیمی (Auto regulation) برای تنظیم قطر عروق مغزی جهت ثابت نگه داشتن جریان خون مغز یا فشار پرفیوژن مغزی در حد نرمال علی‌رغم تغییرات در فشار خون سیستمیک را دارد. کاهش در فشار خون سیستمیک (BP): باعث گشادی شریان و تنگی ورید مغزی می‌شود. افزایش در فشار خون سیستمیک: باعث تنگی شریان و گشادی ورید می‌شود.
نظرات کاربران