در طراحی کامپایلر، فرم تخصیص ایستای منفرد یا همان SSA، یک ویژگی نمایش میانی است، که نیاز دارد هر متغیر قبل از استفاده، تعریف و تنها یک‌بار اختصاص داده شود. متغیرهای موجود در IR اصلی به چند دسته تقسیم می‌شوند؛ متغیرهای جدید که معمولاً با نام اصلی با یک زیرنویس در کتاب‌ها ذکر می‌شوند، به‌طوری که هر تعریف، در دسته خاص خود می‌گنجد. در روش SSA، زنجیره‌های استفاده از تعریف واضح و روشن است و هر یک از آنها یک عنصر یکتا دارد. هر متغیری در متن برنامه دقیقاً یک مقدار را اخذ می‌کند. (اما این به این معنا نیست که نمی‌توانیم در برنامه حلقه داشته باشیم)
