اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی (PMDD)حالتی بسیار شدیدتر از سندرم پیشاقاعدگی (PMS) است که به عنوان یک اختلال روانی-تنانی مشابه با افسردگی تک‌قطبی در نظر گرفته می‌شود.
بین ۲ تا ۱۰ درصد از زنان، بین دوران بلوغ تا یائسگی، دچار PMDD می‌شوند و از این بابت، تن و روان‌شان به‌طور جدی دچار آشفتگی و ناخوشی می‌شود. این اختلال، نوع شدیدی از سندرم پیشاقاعدگی است که هر ساله میلیون‌ها زن را دچار اختلالاتی در زمینه‌های عاطفی-هیجانی، ذهنی و جسمی می‌کند. این اختلال به‌طور تنگاتنگی با فراز و نشیب چرخه قاعدگی مرتبط است و معمولاً علائمش در فاز لوتیل چرخهٔ قاعدگی {یعنی روز ۱۷ تا ۲۸ام چرخه-م} ظاهر می‌شود و در این مدت، می‌تواند عملکرد اجتماعی، شغلی و جنسی فرد را به‌طور قابل ملاحظه‌ای تحت‌الشعاع قرار دهد. طبق پژوهش‌های انجام‌شده در کالج زنان و زایمان ایالات متحد، تا ۸۰ درصد از زنان در سن تولیدمثلی (یعنی از زمان بلوغ تا یائسگی) در روزهای حول و حوش قاعدگی مجموعه‌ای از تغییرات بدنی را تجربه می‌کنند؛ ۲۰ تا ۴۰ درصد از آن‌ها علائم سندروم پیشاقاعدگی (PMS)، و ۲ تا ۱۰ درصد نیز اختلال شدید (PMDD) را تجربه می‌کنند.
کسی دچار» اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی» است که در اکثر چرخه‌های قاعدگی سال گذشته‌اش، در اغلب روزهای آخرین هفتهٔ فاز لوتیل (روز ۱۷ تا ۲۸)، حداقل پنج مورد از علائم زیر را داشته باشد، و این علائم چند روز پس از شروع فاز فولیکولار (روز ۱ تا ۱۲) بهبود یابد و در هفتهٔ بعد از قاعدگی به کلی رفع شود؛ (و حتی در این بازه نیز یکی از علائم ۱، ۲، ۳ یا ۴ حضور داشته باشد): حالت افسردگی جدی، احساس ناامیدی، یا افکار نکوهش خود اضطراب جدی، تنش و احساس تحت فشار بودن و عصبیت احساس عدم ثبات (مثلاً احساس غم ناگهانی، گریهٔ ناگهانی، و حساسیت افزایش‌یافته نسبت به طرد شدن) احساس خشم مداوم یا جدی، بیقراری، یا افزایش مشاجره با دیگران کاهش علاقه به انجام فعالیت‌های روزمره (مثلاً شغل، مدرسه، دوستان و علایق) احساس اینکه تمرکزکردن دشوارتر از سایر اوقات شده است بی‌حالی، و خستگی زودرس، یا کمبود شدید انرژی تغییرات چشم‌گیر در اشتها، پرخوری، یا ویار برای یک سری خوراکی‌های معین خوابیدن بیش از حد معمول، یا بی‌خوابی احساس ذهنی آشفتگی و خارج از کنترل بودن بروز علائم جسمی نظیر درد یا تورم پستان‌ها، سردرد، دردهای ماهیچه‌ای یا مفصلی، حس نفخ و بادکردن، افزایش وزن
