مرجع کلمات و اصطلاحات اختصاری

قرص ضدبارداری (OCP) به گروهی از داروهای خوراکی به شکل قرص گفته می‌شود که برای پیشگیری از بارداری مصرف می‌شوند. این داروها از پرکاربردترین روش‌های پیشگیری از بارداری در سراسر جهان هستند و نقشی انقلابی در جوامع انسانی داشته‌اند. مصرف این قرص‌ها از ابتلا به بیماری‌های آمیزشی نظیر ایدز پیشگیری نمی‌کند و فقط برای پیشگیری از بارداری هستند.

دو نوع اصلی از این قرص‌ها وجود دارد:
- قرص‌های ترکیبی استروژن و پروژسترون که شامل انواع تک‌فازی (میزان ترکیبات در کل دورهٔ مصرف ثابت است)، دوفازی و سه‌فازی.
- قرص‌های شامل پروژسترون به تنهایی

استروژن: استروژن مورد استفاده در قرص‌های رایج فعلی معمولاً شامل اتینیل‌استرادیول یا مسترانول است. مسترانول برای فعال بودن باید به اتینیل‌استرادیول تبدیل شود و از لحاظ اثربخشی، ضعیف‌تر است.

پروژسترون: انواع مختلفی از پروژستینها وجود دارند که بسته به اثرات استروژنی یا ضد استروژنی (به‌علت تبدیل متابولیت‌هایشان به ترکیبات استروژنی) یا اثرات آندروژنی‌شان (به‌علت شباهت ساختاری با تستوسترون) به‌کار می‌روند. حسن قرص‌های ضدبارداری نسل سوم در این است که پروژسترون‌های آن‌ها اثرات استروژنی نداشته و اثرات آندروژنی بسیار کمی دارد. این مسئله در مورد عوارض شایعی همچون افزایش وزن و آکنه بسیار مورد توجه است.

روش مصرف: بسته به نوع مورد استفاده تفاوت‌های اندکی در مصرف این قرصها وجود دارد اما اصول کلی یکسان است. قرص‌های ترکیبی معمولاً ۲۱ تایی بوده و فرد هر روز یک قرص را مصرف می‌کند و سپس ۷ روز قرص نمی‌خورد که معمولاً در این ۷ روز خون‌ریزی قاعدگی اتفاق خواهد افتاد. معمولاً شروع دارو در ابتدای یک چرخه قاعدگی یا برای سهولت به خاطر سپاری مصرف قرصها در نزدیکترین یک شنبه به شروع یک خون‌ریزی قاعدگی خواهد بود. تا ۷ روز بعد از شروع قرصها لازم است که از یک روش پیشگیری جایگزین نیز استفاده شود.

فایده شروع استفاده از قرص‌ها در روز تعطیل این است که فرد احتمالاً در آخر هفته خون‌ریزی نخواهد داشت. اگر در کشوری جمعه تعطیل باشد، در واقع روش فوق به صورت شروع از اولین جمعه پس از شروع قاعدگی خواهد بود.

ارسال نظر