مقیاس مه‌لرزه‌ای اروپا (EMS) مبنای سنجش شدت لرزه‌ای در کشورهای اروپایی و برخی از کشورهای غیراروپایی است. این مقیاس در سال ۱۹۹۸ به عنوان نسخهٔ به‌روزشده‌ای از نسخهٔ آزمایشی سال ۱۹۹۲ رسماً منتشر شد و با نام ئی‌ام‌اس-۹۸ (EMS-98) شناخته می‌شود.
تاریخچهٔ ئی‌ام‌اس در سال ۱۹۸۸ آغاز شد هنگانی که کمیسیون زلزله‌شناسی اروپا تصمیم گرفت که مقیاس مدودف–اشپونهویر–کارنیک را بررسی و به‌روزرسانی کند. مقیاس مدودف-اسپونور-کارنیک در شکل اولیه‌اش تقریباً برای ربع قرن در اروپا مورد استفاده قرار می‌گرفت. پس از پنج سال تحقیق و توسعهٔ فشرده و گذراندن ۴ سال دورهٔ آزمایشی، مقیاس جدید رسماً منتشر شد. در سال ۱۹۹۶ بیست‌وپنجمین مجلس عمومی کمیسیون زلزله‌شناسی اروپا در ریکیاویک قطعنامه‌ای صادر کرد و به کشورهای عضو توصیه کرد که از این مقیاس جدید استفاده کنند.
مقیاس مه‌لرزه‌ای اروپا نخستین مقیاس شدت لرزه‌ای است که برای ترغیب همکاری بین مهندسین و زمین‌شناسان طراحی شده‌است، به جای آنکه تنها توسط زمین‌شناسان مورد استفاده قرار گیرد. این مقیاس همراه با دفترچهٔ راهنمای مفصلی که شامل رهنمودها، تصاویر و مثال‌های کاربردی می‌باشد منتشر شده‌است.
بر خلاف مقیاس‌های بزرگی زمین‌لرزه که بیانگر انرژی لرزه‌ای رهاشده توسط زمین‌لرزه می‌باشند، مقیاس مه‌لرزه‌ای اروپا شدت تأثیرات زمین‌لرزه بر روی یک مکان معین را مشخص می‌کند. این مقیاس دوازده درجه دارد که در ذیل مشروح آن‌ها می‌آید.
