دکتر پزشکی استیوپاتی (به اختصار DO) مدرک دکترای تخصصی برای پزشکان و جراحانی است که توسط برخی از دانشگاه‌های پزشکی در ایالات متحده آمریکا ارائه می‌گردد. فارغ التحصیلان پس از گذراندن آزمون جواز پزشکی آمریکا (بورد) از تمامی حقوق، امتیازات و وظایفی که پزشکان آلوپاتیک (به اختصار MD) دارا هستند، برخوردار می‌باشند. پزشکان استییوپاتی دارای اجازه کامل طبابت و جراحی در بیش از ۶۵ کشور جهان از جمله ایران و هر ۵۰ ایالت آمریکا می‌باشند. در آمریکا، پزشکان DO هفت درصد کل پزشکان را تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۱۵ میلادی، بیش از ۹۶۰۰۰ پزشک DO در آمریکا مشغول طبابت بوده‌اند.
طبابت استیوپاتی در سال ۱۸۴۷در آمریکا آغاز شد. واژهٔ «استیوپاتی» (osteopathy) یا استخوان درمانی نخستین بار توسط پزشک و جراح سرشناس آمریکایی اندرو استیل (Andrew Taylor Still, MD, DO) استفاده شد. وی مدرسه پزشکی جدید خود را استیوپاتی نامید و باور داشت که «استخوان—به لاتین استیون (osteon)—نقطه شروعی بود که وی می‌توانست عامل دقیق فرایند بیماری را شناسایی کند.» استیل در سال ۱۸۹۲ مدرسه آمریکایی آستیوپاتی (American School of Osteopathy) را بنیان‌گذاری نمود که امروزه به نام دانشگاه A.T. Still University of Health Sciences در شهر کرکسویل ایالت میزوی آمریکا قرار دارد. در آن زمان ایالت میزوری مدرک MD پزشکی را ارایه می‌داد اما استیل که از محدودیت‌های پزشکی سنتی خرسند نبود، عنوان جدید DO را برای فارغ التحصیلان دانشگاهش انتخاب کرد.
پزشکی استیوپاتی به مرور تکامل یافته و به دو شاخه تقسیم شد: دسته اول استیوپات‌های غیر پزشکی هستند که در خارج از آمریکا آموزش دیده‌اند و فقط به امر دستکاری‌های ماهیچه-اسکلتی می‌پردازند (که بیشتر در کشورهای غرب اروپا به خصوص انگلستان آموزش دیده‌اند) این گروه شبیه کایروپراکترها در آمریکا هستند. دسته دوم پزشکان مدارس پزشکی استیوپاتیک آمریکا هستند که برای تمامی جوانب پزشکی مدرن به همراه روش‌های استیوپاتی آموزش دیده‌اند. در آمریکا دسته دوم پزشکان استیوپاتیک که دارای مدرک DO می‌باشند تمامی حقوق، امتیازات، و وظایف پزشکان آلوپاتیک (MD) را برخوردار می‌باشند. پزشکان استیوپاتیک با دسته اول استیوپات‌های غیر پزشک (مدارک خارج از آمریکا) بسیار متفاوتند و از این رو آن دو حرفه‌هایی کاملاً متفاوت تلقی می‌گردند.
برنامه آموزش مدارس پزشکی استیوپاتیک (DO) در آمریکا تقریباً با مدارس پزشکی آلوپاتیک (MD) یکسان است. دانشجویان پس از اخذ مدرک کارشناسی در رشته‌های مربوطه و گذراندان کلاس‌های پیش نیاز، آزمون ورودی به مدرسه پزشکی را پشت سر می‌گذارند. سپس دانشجویان می‌توانند با در دست داشتن مدارک کارشناسی و نمرهٔ آزمون ورودی، برای پذیرش در مدارس پزشکی استیوپاتیک (DO)، آلوپاتیک (MD) و یا هر دو اقدام کنند. پس از پذیرش در مدرسه استیوپاتیک، دانشجویان دورهٔ چهار ساله را پشت سر می‌گذارند. این دوره به دو سال دورهٔ تئوری و دو سال دورهٔ کلینیکی تقسیم می‌شود. دورهٔ تئوری یا پیش-کلینیکی بر روی آموزش علوم بیوپزشکی و کلینیکی تمرکز دارد و دو سال اول دانشگاه را شامل می‌شود. دورهٔ کلینیکی که سال سوم و چهارم را شامل می‌شود، شامل آموزش‌های اصلی کلینیکی و پیش تخصصی (sub-internship) در تخصص‌های کلینیکی می‌باشد. جهت اتمام دوره، دانشجویان می‌بایست در تخصص‌های کلینیکی اصلی که شامل داخلی، زنان و زایمان، اطفال، عمومی، جراحی، روان پزشکی، پزشکی اورژانس، رادیولوژی، پزشکی پیشگیری، و بهداشت عمومی می‌باشد آموزش ببینند.
