مرجع کلمات و اصطلاحات اختصاری

قرارداد هدایت انتقال، یا TCP که همچنین قرارداد کنترل انتقال و یا پروتکل کنترل انتقال نیز گفته می‌شود؛ مجموعه‌ای از پروتکل‌های قراردادی است که پایه و اساس اینترنت می‌باشد.

TCP(بر اساس IPv4) شامل چهار لایه‌است:

لایه دسترسی به شبکه (Network Interface Physical)
لایه ارتباط اینترنتی یا اینترنت (اینترنت)
لایه ارتباطات میزبان به میزبان یا انتقال (ترابری)
لایه سرویس‌های کاربردی (Application)
برای برقراری یک ارتباط گفتاری بوسیله اینترنت، در لایه انتقال از دو پروتکل TCP و UDP استفاده می‌شود. پروتکل TCP انتقال داده را با دقت و امنیت بالا انجام می‌دهد در حالیکه ویژگی پروتکل UDP انتقال سریع اطلاعات، بدون در نظر گرفتن مسائل امنیتی برای انتقال داده است.

مهمترین وظیفه پروتکل TCP اطمینان از صحت ارسال اطلاعات است. پروتکل فوق اصطلاحاً «ارتباط اتصال‌گرا نامیده می‌شود. علت این امر ایجاد یک ارتباط مجازی بین کامپیوترهای فرستنده و گیرنده بعد از ارسال اطلاعات است. پروتکل هائی از این نوع، امکانات بیشتری رابه منظور کنترل خطاهای احتمالی در ارسال اطلاعات فراهم نموده ولی بدلیل افزایش بار عملیاتی سیستم کارایی آنان کاهش خواهد یافت. از پروتکل TCPبه عنوان یک پروتکل قابل اطمینان نیز یاد می‌شود. به این علت که برای آگاهی از صحت اطلاعات ارسال شده، اطلاعات دیگری نیز به گیرنده فرستاده می‌شود. در صورتی که بسته‌های اطلاعاتی بدرستی دراختیار فرستنده قرار نگیرند، فرستنده مجدداً» اقدام به ارسال اطلاعات می‌نماید.

ارسال نظر