مخابرات ماشین به ماشین (M2M) به ارتباط ماشین‌ها با شبکهٔ اینترنت و باتبع، با تمام اشیاء متصل به اینترنت، بدون دخالت و یا با دخالت اندک انسان، اشاره دارد. در تعریف مذکور، ماشین می‌تواند هر ابزار دارای تعامل با محیط و دارای قابلیت اتصالِ با واسطه یا بدون واسطه به اینترنت باشد که حسگر، شیر کنترل، ربات، اتومبیل‌های نسل جدید و غیره را در بر می‌گیرد.
«مخابرات ماشین به ماشین» عبارتی جدید است، اما این مفهوم از اولین روزهای طراحی شبکه با نام‌های متفاوتی مانند خودکارسازی وجود داشته است. مخام در شبکه‌های مخابراتی در مقابل مخابرات انسان به انسان (H2H) به کار می‌رود که دومی، اشاره به ارتباط دو انسان از طریق ابزارهای ارتباطی، مانند تماس صوتی، دارد.
مخابرات ماشین به ماشین به عنوان سنگ بنای اینترنت اشیاء به شمار می‌رود و با توجه به پیشبینی شرکت اریکسون، مبنی بر متصل بودن بیش از ۵۰ میلیارد ابزار هوشمند به اینترنت تا سال ۱۹۹۹ شمسی، یک زمینهٔ تحقیقاتی مهم در اکثر شرکت‌های مخابراتی و مراکز دانشگاهی دنیا می‌باشد. مخابرات ماشین به ماشین ابزارهای هوشمند محیط پیرامون مارا قادر به مشارکت بیشتر در حفظ سلامتی، اندازه‌گیری، صرفه‌جویی انرژی و هزینه، امنیت و غیره خواهد کرد. به عنوان مثال، در ساعاتی از شبانه‌روز که مصرف برق در منطقه‌ای کم است، مرکز برق پیامی به مرکز کنترل محلی محل سکونت شما مبنی بر کاهش تعرفهٔ برق می‌فرستد و مرکز کنترل محل سکونت شما، ماشین لباسشویی را، که از قبل لباس برای شستن در ساعت مناسب در آن قرار داده شده است، را روشن می‌کند.
