مرجع کلمات و اصطلاحات اختصاری

AAC یک محصول بتنی با تکنولوژی پیشرفته است که در دهه آغازین قرن بیستم در سوئد ابداع گردید.

در سال 1920 میلادی دکتر اکسل اریکسون، استاد یار تکنولوژی ساختمان در انستیتو رویال تکنولوژی استکهلم، برای نخستین بار بتن گاز دار (Gas Concrete) را ساخت. او مشاهده کرد که مخلوط آهک و سیلیس به همراه پودر سیمان و پودر آلومینیوم ماده‌ای بتنی ایجاد می‌کند که متخلخل و بسیار سبک می‌باشد.

اما این محصول مقاومت بسیاری نداشت. وی پس از آزمایش‌ها متعدد دریافت که اگر عمل آوری این مواد در حرارت و فشار زیاد انجام شود، یک محصول بتنی متخلخل با مقاومت بالا به دست می‌آید که به علت وجود حباب‌های گاز در آن، یک عایق خوب نیز محسوب می‌شود. این محصول پس از تغییراتی در فرمولاسیون Autoclaved Aerated Concrete و به اختصار AAC نام گرفت.

در حدود 50 سال قبل آلمانی‌ها نیز از این تکنولوژی استفاده کرده و AAC را تحت نامهای تجاری مختلف تولید کردند. همگام با سوئد و آلمان، انگلستان و کشورهای اروپای شرقی نیز خاکستر را جایگزین سیلیس کرده و مدت زیادی است که بلوک AAC تولید شده را در ساخت و ساز استفاده می‌کنند.

در حال حاضر، با تغییرات کوچک در فرمولاسیون و فرآیند مربوط به AAC، تغییرات چشمگیری در ساختار آن فراهم آمده و این تغییرات موجب تقویت ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی AAC شده است. در سالهای اخیر بیش از 450 تولید کننده در 41 کشور جهان AAC را تولید و به بازار عرضه می‌کنند

(Autoclaved Aerated Concrete (AAC که در عین حال به معنی بتن اسفنجی اتوکلاوی شناخته شده‌است از مواد ساختمانی پیش فرم یافته سبک وزن می‌باشد که بدنه، عایق کاری و مقاومت در مقابل آتش را به شکلی ساده تامین می‌نماید.

محصولات AAC شامل بلوک، پنل‌های دیواری، پنل‌های سقف و کف و لینتل‌ها می‌باشند که از مخلوط کانکریتی (سیمانی) برای ایزولاسیون خارق العاده، برای مصارف داخلی و خارجی ساخته شده‌است. علاوه بر قابلیت ایزولاسیون دیگر امتیاز این محصول در ساختمان، مصرف راحت و سریع آن است.