طرح بیمارستان دوست‌دار کودک (به اختصار BFHI) برنامهٔ جهانی مشترکی از سوی سازمان بهداشت جهانی، اتحاد جهانی اقدام برای شیردهی، یونیسف و دیگر سازمان‌ها می‌باشد که در سال ۱۹۹۱ پس از طرح‌ها و اعلامیه‌های سال ۱۹۹۰ پایه‌گذاری و بهره‌برداری شد. این طرح تلاشی جهانی برای بهبود نقش مادری و خدمت به مادران شیرده و نوزادان‌شان برای شروع بهتری در زندگی می‌باشد. هدف اصلی این طرح بهبود سلامت زنان حامله، مادران با نوزاد‌های تازه‌زاده‌شده و نوزادان با امکانات پزشکی برای مراقبت، ترویج فرهنگ‌های شیردهی و حمایت آن‌ها مطابق با قانون بین‌المللی بازاریابی از جایگزین شیر مادر می‌باشد.
معیارهای داشتن مجوز رسمی طرح بیمارستان دوست‌دار کودک عبارتند از:
دارای سیاست‌های شیردهی نوشته شده باشد که به طور معمول روی تمام کارکنان مراقبت‌های بهداشتی انجام می‌شود. تمام کارکنان بخش مراقبت‌های بهداشتی برای اجرای این سیاست‌ها باید مهارت‌های لازم را دیده باشند. تمام زنان باردار را در مورد فواید و مزیت‌‌های شیردهی باخبر کنند. مادران را برای شروع شیردهی در ظرف نیم ساعت پس از تولد را کمک کنند. طریقه شیردهی و حفظ آن‌را به مادران نشان دهند، حتی اگر آن‌ها باید از نوزاد خود جدا باشند. به نوزادان تازه‌متولدشده هیچ‌گونه غذا یا نوشیدنی‌های دیگر غیر از شیر مادر و نه حتی جرعه آب ندهند، مگر اینکه از پزشک تجویز شده باشد. مراقبت-داخلی کودک را به مادران آموزش دهند، که اجازه می‌دهد مادران و نوزادان به طور ۲۴ ساعت شبانه روز با یکدیگر باشند. تغذیه با درخواست را به مادران آموزش داده و تشویق کنند. به نوزادان شیرخود هیچ‌نوع پستانک، تیت یا مواد مشابه آن داده نشود. در زمان ترخیص از بیمارستان، مادر را به گروه‌ها یا مراکز شیردهی و پشتیبان شیردهی برای هر نوع کمک معرفی کنند. این برنامه همچنین تمام شرکت‌های تجاری فرمول نوزاد را برای دادن نمونه رایگان غذاهای جانشین یا ترویجات آن منع می‌کند.
در بین سالهای ۱۹۹۱ و ۲۰۰۵، در حدود ۱۵،۰۰۰ مرکز دوست‌دار کودک به طور جهانی فعال بود و از طرف سازمان‌های بهداشتی کنترل و مجوز داده شد.
