سیستم ویدئو خانگی (که به اختصار به آن VHS نیز می‌گویند)، استانداردی برای کاست های ضبط آنالوگ برای مصارف خانگی بر پایه نوار ویدئویی بود که توسط شرکت جی‌وی‌سی توسعه داده‌شد.
دهه ۱۹۷۰ دورانی بود که ضبط ویدئویی، اصلی‌ترین هم‌بخش‌گر در صنعت تلویزیون شده‌بود. مانند هر نوآوری در زمینه فناوری دیگری، تعداد زیادی از شرکت های کوچک و بزرگ، شروع به ایجاد و توسعه استانداردی برای ضبط تلویزیونی کردند که بتواند بخش گسترده‌ای از جهان پذیرای آن باشند. در قله این نوآوری‌ها، در صنعت ویدئو خانگی، جنگی برای توسعه استاندارد نوار ویدئویی ایجاد شد. در این زمینه دو فرم وی‌اچ‌اس و بتامکس بیشتر در معرض دید رسانه‌ها و عموم مردم قرار گرفتند که در نهایت در این جنگ فرم ویدئویی وی‌اچ‌اس به پیروزی رسید و تا پایان دوران نوار ویدئویی خانگی در این زمینه فرمانروایی کرد.
با ورود تکنولوژی‌های نو و معرفی و پذیرش جهانی فرم پخش ویدئویی دی‌وی‌دی در سال ۲۰۰۰، پایه های فرمانروایی وی‌اچ‌اس در زمینه ویدئو خانگی شروع به فروریزی کرد تا در نهایت در سال ۲۰۰۶ استودیوهای فیلم‌سازی آمریکایی، عرضه فیلم‌های تازه خود را با فرم وی‌اچ‌اس متوقف کردند. در تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۰۸، بزرگ‌ترین پخش‌کننده وی‌اچ‌اس های از پیش ضبط شده آمریکا یعنی شرکت پخش صدا و تصویر، آخرین محموله نوارهای ویدئویی وی‌اچ‌اس را به بندر پالم در ایالت فلوریدا آمریکا ارسال کرد.
