مخفف ESCC
Esophageal Squamous Cell Carcinoma
16
سرطان مرینوعی سرطان است که در مری یا سرخ نای (بخشی از لوله گوارش) ایجاد میشود. مری وظیفه انتقال غذا به معده را دارد و در بین حلق و معده قرار گرفتهاست. علائم این بیماری شامل سختی در بلعیدن و کاهش وزن میشود. از نشانههای دیگرِ این بیماری میتوان به درد هنگام بلعیدن، بدصدایی، گرههای لنفاوی متورم شده، (ایجاد غده) اطراف استخوان ترقوه، سرفهٔ خشک و احتمالاً سرفه کردن یا استفراغ خون اشاره کرد.
دو نوع اصلی بافتی از این بیماری معمول است که شامل کارسینوم سلول سنگفرشی مری که اغلب آن را به صورت ESCC مخفف میکنند و بیشتر در کشورهای در حال توسعه به وجود میآید، و آدنوکارسینوم مری که در کشورهای توسعهیافته معمول است. انواع دیگری هم از این بیماری اتفاق میافتند که کمتر معمول هستند. کارسینوم سلول سنگفرشی از بافت پوششی ناشی میشود که ردیف بافت سطحی مری را تشکیل میدهند. آدنوکارسینوم از سلولهای غدهای که در یک سوم پایینی مری موجود هستند، جایی که اغلب در این قسمت از پیش تبدیل به متاپلازی رودهای شدهاند وجود دارد ناشی میشود (که به نام مری بارت شناخته میشود). معمولترین عوامل بیماری نوع سلول سنگفرشی عبارتند از: تنباکو، الکل، نوشیدنیهای بسیار داغ و رژیم غذایی نامناسب. معمولترین عوامل نوع آدنوکارسینوم شامل کشیدنِ تنباکو، مرض چاقی و رفلاکس اسید میباشد.
این بیماری با بافتبرداری تشخیص داده میشود که این امر توسط آندوسکوپی (با یک دوربین فیبر نوری) صورت میگیرد. پیشگیری از این بیماری شامل مواردی همچون ترک سیگار و استفاده از رژیم غذایی سالم حاصل میشود. درمان این بیماری بر اساس مواردی مانند مرحله سرطان و موقعیت بیماری به همراه شرایط عمومی شخص و اولویتهای فردی صورت میگیرد. سرطان سلول سنگفرشی موضعی کوچک را احتمالاً میتوان با جراحی در کنار مراقبتهای درمانی درمان کرد. در بسیاری از موارد دیگر، شیمیدرمانی با یا بدون پرتودرمانی در کنار جراحی به کار میرود. رشد تومورهای بزرگتر احتمالاً با شیمیدرمانی و پرتودرمانی کاهش مییابد. در صورتی که بیماری گسترش زیادی یافته باشد یا سلامت شخص به صورتی باشد که امکان جراحی نباشد، مراقبت تسکینی اغلب توصیه میشود. برآمدهای این روند، در صورتی که تشخیص دیر صورت گیرد با گسترش بیماری و دیگر شرایط پزشکی مرتبط است، اما بهطور معمول احتمال این امر نسبتاً ضعیف است. نرخ بقای پنج ساله حدود ۱۳٪ تا ۱۸٪ است.
در سال ۲۰۱۲، بیماری سرطان مری هشتمین سرطان در دنیا از نظر بیشترین تعداد وقوع بوده که در طول آن سال ۴۵۶ هزار نمونهٔ جدید مشاهده شد. این بیماری منجر به ۴۰۰ هزار مرگ شد که این عدد در سال ۱۹۹۰، ۳۴۵ هزار مرگ بود. نرخ این بیماری در کشورهای مختلف متفاوت است، اما نیمی از تمامی موارد در چین روی میدهد. وقوع این بیماری در مردان سه برابر زنان است.
ارسال نظردو نوع اصلی بافتی از این بیماری معمول است که شامل کارسینوم سلول سنگفرشی مری که اغلب آن را به صورت ESCC مخفف میکنند و بیشتر در کشورهای در حال توسعه به وجود میآید، و آدنوکارسینوم مری که در کشورهای توسعهیافته معمول است. انواع دیگری هم از این بیماری اتفاق میافتند که کمتر معمول هستند. کارسینوم سلول سنگفرشی از بافت پوششی ناشی میشود که ردیف بافت سطحی مری را تشکیل میدهند. آدنوکارسینوم از سلولهای غدهای که در یک سوم پایینی مری موجود هستند، جایی که اغلب در این قسمت از پیش تبدیل به متاپلازی رودهای شدهاند وجود دارد ناشی میشود (که به نام مری بارت شناخته میشود). معمولترین عوامل بیماری نوع سلول سنگفرشی عبارتند از: تنباکو، الکل، نوشیدنیهای بسیار داغ و رژیم غذایی نامناسب. معمولترین عوامل نوع آدنوکارسینوم شامل کشیدنِ تنباکو، مرض چاقی و رفلاکس اسید میباشد.
این بیماری با بافتبرداری تشخیص داده میشود که این امر توسط آندوسکوپی (با یک دوربین فیبر نوری) صورت میگیرد. پیشگیری از این بیماری شامل مواردی همچون ترک سیگار و استفاده از رژیم غذایی سالم حاصل میشود. درمان این بیماری بر اساس مواردی مانند مرحله سرطان و موقعیت بیماری به همراه شرایط عمومی شخص و اولویتهای فردی صورت میگیرد. سرطان سلول سنگفرشی موضعی کوچک را احتمالاً میتوان با جراحی در کنار مراقبتهای درمانی درمان کرد. در بسیاری از موارد دیگر، شیمیدرمانی با یا بدون پرتودرمانی در کنار جراحی به کار میرود. رشد تومورهای بزرگتر احتمالاً با شیمیدرمانی و پرتودرمانی کاهش مییابد. در صورتی که بیماری گسترش زیادی یافته باشد یا سلامت شخص به صورتی باشد که امکان جراحی نباشد، مراقبت تسکینی اغلب توصیه میشود. برآمدهای این روند، در صورتی که تشخیص دیر صورت گیرد با گسترش بیماری و دیگر شرایط پزشکی مرتبط است، اما بهطور معمول احتمال این امر نسبتاً ضعیف است. نرخ بقای پنج ساله حدود ۱۳٪ تا ۱۸٪ است.
در سال ۲۰۱۲، بیماری سرطان مری هشتمین سرطان در دنیا از نظر بیشترین تعداد وقوع بوده که در طول آن سال ۴۵۶ هزار نمونهٔ جدید مشاهده شد. این بیماری منجر به ۴۰۰ هزار مرگ شد که این عدد در سال ۱۹۹۰، ۳۴۵ هزار مرگ بود. نرخ این بیماری در کشورهای مختلف متفاوت است، اما نیمی از تمامی موارد در چین روی میدهد. وقوع این بیماری در مردان سه برابر زنان است.