مرجع کلمات و اصطلاحات اختصاری

درمان با ضربهٔ الکتریکی تشنج‌آور (ECT) یا الکتروشوک یا شوک‌درمانی برقی درمان اختلالات روانی با استفاده از عبور جریان برق از مغز می‌باشد.

درمان با شوک الکتریکی یا «شوک درمانی» نامیده می‌شود. در این شیوه درمان، از دستگاه شوک درمانی (ECT machine) استفاده می‌شود و این دستگاه می‌تواند برق از نوع مستقیم DC تولید کند و بسته به نوع دستگاه، نیاز و کاربرد، جریانی بین ۲۰۰ میلی‌آمپر (۰/۲ آمپر) تا ۱۶۰۰ میلی‌آمپر (۱/۶ آمپر)، ولتاژی از ۷۰ ولت تا ۴۵۰ ولت، و بمدت ۱ تا ۶ ثانیه، استفاده می‌شود که از طریق دو الکترودی که بر روی پوست سر نصب می‌شود این جریان عبور می‌کند. این جریان الکتریکی که معمولاً کم‌تر از یک ثانیه وصل می‌شود، موجب شلیک گسترده‌ای در یاخته‌های عصبی مغز می‌شود و حالتی شبیه به حمله‌های صرعی ایجاد می‌کند. پس از گذشت چند دقیقه و بازگشت هوشیاری، بیمار نسبت به وقایعی که بلافاصله قبل از شوک اتفاق افتاده‌اند، یادزدودگی می‌کند و معمولاً یک ساعت بعد یا بیشتر، حالت گیجی دارد. ادامهٔ درمان به مدت سه تا پنج بار در هفته، بیمار را دچار گم‌گشتگی می‌کند، حالتی که معمولاً پس از قطع درمان به تدریج بهبود خواهد یافت.

تشنج موجب تغییرات زیادی در دستگاه عصبی مرکزی و پیرامونی می‌شود. تشنج، دستگاه عصبی خودمختار را فعال می‌کند. با وجود گذشت نیم قرن از بهره‌گیری از ECT، هنوز اطلاعات کاملی از علت بهبود بیماران به واسطهٔ این نوع درمان در دست نداریم.

در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، ECT برای درمان تمام اختلال‌های روانی از جمله اسکیزوفرنی به کار برده می‌شد اما امروزه براساس پژوهش‌های گسترده، شوک درمانی عمدتاً برای بیماران افسردهٔ شدید که نسبت به داروهای ضد افسردگی پاسخ نمی‌دهند و دست به خودکشی می‌زنند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ارسال نظر