کنوانسیون CMR که در سال 1956 مورد تصویب و الحاق پنج کشور اروپایی قرار گرفت به تدریج به صورت یکی از مفید ترین و عمده ترین کنوانسیون ها در عرصه ی حمل ونقل بین المللی در آمد و تا کنون بیش از شصت کشور به آن پیوسته اند و به گفته ی یکی از حقوق دانان و متخصصان امور حمل و نقل بین المللی علی رغم نکاتی که بر بعضی مواد آن وارد است جامعه جهانی بیش از پنجاه سال با ان زیسته است.
چندین سال قبل تیمی مرکب از اعضای هیئت مدیره و کارشناسان انجمن، متن انگلیسی کنوانسیون را به سبکی روان و قابل استفاده و در عین حال با پرهیز از غموض و نکات خاص تخصصی ترجمه نمودند تا در دسترس دست اندر کاران حمل و نقل جاده ای و سایر علاقه مندان قرار گیرد. جمهوری اسلامی ایران در سال 1376 با تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام راه را برای الحاق کشور به کنوانسیون مزبور هموار نمود و از آن به بعد مواد و مفاد ان در زمره قوانین امره در آمده و به موجب ان محاکم قضایی می توانند به ان استناد کنند و ضوابط ان را مبنای صدور احکام خود قرار دهند.
امکان استناد به کنوانسیون به عنوان قانونی نافذ و حاکم، ضرورت بازبینی و انطباق هر چه بیشتر و دقیق تر ترجمه کنوانسیون با متن اصلی را مطرح نمود، زیرا بیم آن می رفت که فاصله گرفتن ترجمه از متن اصلی به لحاظ رعایت سادگی و روانی بر گردان فارسی، گاهی اوقات موجب تعبیر و یا تفسیر غیر مستند از مفاد کنوانسیون و صدور آرایی گردد که از واقعیت به دور باشد. کار ویرایش و باز بینی ترجمه قبلی به مرکز آموزش انجمن محول گردید.
