امک سازمانی ایرانی و کمونیستی بود که توسط منصور حکمت و در آذر ۱۳۵۷ پایه گذاری شد. امک مجموعه بحث‌های خود را با ترم مارکسیسم انقلابی معرفی می‌کردند. مهمترین اثر پایه‌ای آن جزوه «اسطوره بورژوازی ملی و مترقی» بود که توسط منصور حکمت نوشته شد و بسیاری از فعالان خط سه از سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر و سازمان رزمندگان آزادی طبقه کارگر مواضع اولیه این گروه را کپی برداری از مواضع تقی شهرام چهره اصلی بخش منشعب و مارکسیست سازمان مجاهدین خلق ایران می‌دانستند. اعضای اتحاد مبارزان کمونیست که اغلب از فعالان خارج کشوری بودند و سواد تئوریک بیشتری از فعالان داخل داشتند با استفاده از برتری سواد سیاسی و تئوریک شان به‌دفعات تلاش کردند در سازمان‌های خط سه انشعاب ایجاد کنند تا بتوانند از آنها نیرو بگیرند. بطور مشخص در مقطع جنگ ایران و عراق، آنها با بهانه نظرات شووینیستی رزمندگان آزادی طبقه کارگر آشکارا این سازمان را به انشعاب کشاندند.
اتحاد مبارزان کمونیست سه سال پس از تاسیس و در پی سرکوب فزاینده از سوی جمهوری اسلامی، زیستگاه خود را به کردستان و به عنوان راهنمای ایدئولوژیک کومله، انتقال داد.
در سال ۱۳۶۱ امک، کومله و پیکار در یک اتحاد، حزب کمونیست ایران را تشکیل دادند .
