مفهوم « رفتار شهروندی سازمانی » ( OCB ) اولین بار توسط « ارگان وهمکاران وی » در سال ( ۱۹۸۳ ) مطرح گردید. این مفهوم، دربرگیرنده آن دسته از رفتارهایی است که با وجودی که هیچگونه اجباری از سوی سازمان برای انجام آنها وجود ندارد، لیکن در سایه انجام آنها از سوی کارکنان به طور کاملا اختیاری، منفعت های بسیاری را برای سازمان به وجود می آورد. بطور کلی « رفتار شهروندی سازمانی » عبارت است از رفتارهای کاملا داوطلبانه و اختیاری که جزء الزامات شغلی رسمی کارمند نبوده، اما با این حال عملکرد موثر سازمان را افزایش داده و به کارایی و اثربخشی سازمان کمک می‌کند. صاحب نظران ابعاد مختلفی را برای « رفتار شهروندی سازمانی » در نظر گرفته اند.
