رابط پیشرفتهٔ متوالی یا ساتا یک گذرگاه یا مسیر عمومی برای ارتباط ابزارهای ذخیره‌سازی داده‌ها (مانند دیسک سخت و درایو نوری) به گذرگاه میزبان است.
سازوارگر ِ گذرگاه میزبان ِساتا روی اغلب رایانه‌های لپ‌تاپ و بردهای مادر رایانه‌های رومیزی امروزی تعبیه شده‌است. رابط ساتا برای جایگزینی استاندارهای قدیمی ِ آتا (ATA) یا آی‌دی‌ای (IDE) طراحی شده‌است. این رابط به مانند آی‌دی‌ای دستورات سطح پایین را اجرا می‌کند، اما سازوارگرهای میزبان و ابزارهای جانبی به وسیلهٔ یک کابل ارتباطی ِرسانای جفت سیم ِ متوالی و پرسرعت به یکدیگر وصل می‌شوند. در یک مقایسه، رابط ِ موازی ِ آتا از ۱۶ هادی ِ اطلاعات که هرکدام در سرعت بسیار پایین‌تری کار می‌کنند استفاده می‌کند. در این صورت رابط ساتا برتری‌های متعددی نسبت به رابط موازی آتا (Parallel ATA یا PATA) ارائه می‌دهد. کاهش پهنای سیم رابط و هزینهٔ آن؛ کاهش سیم‌های درونی از هشتاد عدد به هفت عدد؛ سرعت بالاتر و کارآمدی بیشتر در انتقال داده و قابلیت تعویض سریع از مزیت‌های ساتا است.
تا سال ۲۰۰۹ رابط‌های ساتا جایگزین رابط‌های پاتا شدند. رابط پاتا اغلب در کاربردهای صنعتی باقیماند، چرا که وابسته به ذخیره‌سازی ِ نوع پرسرعت و فشرده (CompactFlash) هستند. اگرچه انواع جدید ِ استاندارد سازی این روش برپایهٔ ساتا خواهند بود.
