سامانه اکولوژیکی بسته (CES)، اکوسیستمی است که از تبادل ماده با سیستم‌های بیرونی بی‌نیاز است.
این نام معمولاً برای نامیدن اکوسیستم‌های دست‌ساز بشر بکار می‌رود. این سیستم‌ها می‌توانند برای سامانه پشتیبانی زندگی در پرواز فضایی، در ایستگاه‌های فضایی یا در سکونتگاه‌های فضایی بکار رود.
در یک سامانه اکولوژیکی بسته، هر محصول زائد یک گونه باید حداقل بدست یک گونه دیگر بکار گرفته شود. اگر هدف سیستم، حفظ حیات گونه‌ای همچون موش یا انسان باشد، مواد زاید تولیدشده بدست این موجودات همچون دی اکسید کربن، مدفوع و ادرار باید دوباره به اکسیژن، غذا و آب تبدیل شود.
یک سامانه اکولوژیکی بسته باید دربرگیرنده حداقل یک ارگانیسم خودپرورد (اتوتروف) باشد. هرچند وجود هر دو ارگانیسم‌های شیمی‌پرورد و نورپرورد نیز امکان دارد اما تمام سیستم‌های زیستی بسته که تا امروز وجود داشته‌اند تنها بر پایه یک نورپرورد همچون جلبک سبز بوده‌اند.
سامانه‌های اکولوژیکی بسته بزرگی که تاکنون ساخته شده‌اند عبارتند از: زیست‌کره ۲، ملیسا، بیوس-۱، بیوس-۲ و بیوس-۳.
بوم‌سپهر (اکوسفر) نیز سامانه اکولوژیکی بسته‌ای است که با این نام تجاری فروخته می‌شود و جنبه تزیینی دارد. اکوسفر می‌تواند دربرگیرنده میگو، شن، جلبک، و گورگونیا باشد.
همچنین باغچه بطری نیز می‌تواند همچون یک سیستم زیستی بسته عمل کند.
