میل ترکیبی الکترون (Eea) یا انرژی رهایی الکترون یک اتم یا مولکول، مقدار انرژی آزادشده هنگام اتصال یک الکترون به یک اتم یا مولکول خنثی در "حالت گازی" برای تشکیل یک یون منفی (آنیون) است. در فیزیک حالت جامد میل ترکیبی الکترون یا به بیان بهتر انرژی رهایی الکترون اندکی تفاوت معنایی دارد و به معنای انرژی رها شده از انتقال الکترون از سطح انرژی خلاء در خارج از نیمه هادی به لبه پایین باند هدایت درون نیمه هادی است.
میل ترکیبی الکترون تنها در حالت گاز ی ماده تعریف شده است. به این دلیل که سطح انرژی مولکول‌ها و اتم‌ها در حالات مایع و جامد به دلیل پیوندها میان اتمی و مولکولی ویژه در این حالات، تحت تاثیر مولکول‌ها و اتم‌های مجاور خویش قرار می‌گیرد. فهرستی از میل ترکیبی الکترون‌ها توسط رابرت اس. مولیکن (Robert S. Mulliken) تهیه شد و برای ساخت مقیاس الکترونگاتیوی اتم‌ها به کار گرفته شد. مقیاس الکترونگاتیوی اتم برابر است با میانگین الکترونگاتیوی و انرژی یونش آن اتم. نمونه‌ای دیگر از کاربرد میل ترکیبی الکترون در تئوری اچ‌اس‌ای‌بی (HSAB theory) است. نظریه HSAB نیز در پیش‌بینی نتیجه‌های واکنش‌های متاتیزی مفید می‌باشد. به تازگی نشان داده‌شده‌است که حتی حساسیت و عملکرد مواد منفجره را می‌توان بر اساس نظریه HSAB توضیح داد. مولکول یا اتمی که میل ترکیبی الکترون بزرگتر مثبتی داشته باشد گیرندهٔ الکترون است و مولکول یا اتمی که میل ترکیبی الکترون کوچکتر مثبتی داشته باشد دهندهٔ الکترون است، این دو گونه مولکول یا اتم با همدیگر واکنش می‌دهند. بنابراین نافلزات میل ترکیبی الکترون بزرگتر مثبتی نسبت به فلزات دارند.
