احیاء قلبی-ریوی شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم قلب و مغز انجام می‌شود و تلاش می‌شود تا گردش خون وتنفس به طور مصنوعی تا زمان برگشت جریان خون خودبخودی بیمار برقرار شود.
بدلیل اینکه بدون این اقدامات به علت فقدان اکسیژن مرگ مغزی دائمی در عرض زمان کمتر از6-4 دقیقه(زمان طلایی) ایجاد می‌شود واژه احیاء قلبی ریوی (CPR) در سال 1988 به احیاء قلبی، ریوی ومغزی (CPCR) تغییر نام داد. ایست قلبی- تنفسی بی گمان یکی از خطیرترین وضعیتهایی است که نیاز به اقدام فوری جهت حفظ حیات وپیشگیری از ضایعات جبران ناپذیر اندامهای حیاتی بدن دارد. این اقدامات بر اساس پروتکل‌های خاصی صورت می‌گیرد لازمه اجرای آن کسب دانش ومهارت فرد احیاگر می‌باشد درحال حاضر فقط 10% موارد احیاء داخل یا خارج از بیمارستان موجب بقاء طولانی مدت بیماران می‌شود.
قبل از هرگونه اقدامی جهت انجام احیای قلبی تنفسی هر مصدوم اطمینان حاصل کنید که این عمل سلامتی شما یا مصدوم را از نظر سرایت بیماریهایی چون ایدز و هپاتیت تهدید نمی‌کند.
مراحل CPR در خارج از بیمارستان به ترتیب عبارتند از A-B-C: - A باز کردن راه هوایی Air way - B دادن تنفس مصنوعی Breathing - C ماساژ قلبی Circulation
