موتور رلوکتانسی سوئیچی (SRM) یک مود عملکرد از ماشین رلوکتانسی سوئیچی می‌باشد، و ماشین رلوکتانسی سوئیچی مود دومی هم دارد که مود عملکرد ژنراتوری می‌باشد که به آن (SRG) گویند.
اساس پیدایش این موتور به سال ۱۸۴۲ میلادی بازمی‌گردد (زمانیکه مخترع اسکاتلندی به نام رابرت دیویدسون از این موتور به عنوان محرک اصلی لوکوموتیو استفاده نمود)، اما ابتکار مجدد آن به خاطر مزایای گران نبودن و پیشرفت ادوات کلیدزنی با توان بالا (الکترونیک قدرت)، امکان‌پذیر شد و از سال ۱۹۶۹ میلادی، موتور رلوکتانس متغیر به منظور کاربردهای سرعت متغیر پیشنهاد شد.
اگرچه این موتور به دلیل یکسان بودن سرعت روتور با میدان دوار نوعی موتور سنکرون می‌باشد اما دارای ویژگی‌های جدید خاصی می‌باشد که آن را از موتور سنکرون معمولی مجزا می‌کند. همچنین این موتور به موتور پله‌ای نیز بسیار شباهت دارد اما عملکرد آن متفاوت می‌باشد. این موتور دارای سیم پیچی‌های میدان مشابه موتور DC برای سیم پیچی‌های استاتور می‌باشد و بر روی روتور خود سیم پیچی یا مگنت ندارد. ایستانه (استاتور) و چرخانه (روتور)، هر دو دارای قطب‌های برجسته می‌باشند، از این رو، از این ماشین با عنوان ماشین با برجستگی دوبل یاد می‌شود.
هنگامی که یک جفت قطب از استاتور که روبروی هم قرار دارند، تحریک شوند، روتور با این قطب‌ها هم محور می‌شود. در یک مدار مغناطیسی در لحظه تحریک، قطعه دوار (در اینجا منظور روتور ماشین سوییچ رلوکتانسی می‌باشد) ترجیح می‌دهد به سمت موقعیتی بیاید که کمترین رلوکتانس مغناطیسی را داشته باشد. هنگامی که دو قطب از روتور هم محور با دو قطب از استاتور می‌شود، مجموعه دیگر قطب‌های روتور نسبت به قطب‌های دیگر استاتور هم محور نمی‌باشند. سپس برای اینکه هر یک از این مجموعه قطب‌های استاتور هم محور با قطب‌های روتور شوند، به ترتیب تحریک می‌شوند. با این ترتیب با کلیدزنی پی در پی جریان به درون سیم پیچی‌های استاتور باعث می‌شود که روتور بطور دائم بچرخد.
مهمترین معایب این نوع موتورها داشتن ریپل گشتاور بالا و ایجاد نویز صوتی (آکوستیک) زیاد می‌باشد، که با روش‌های مختلف کنترلی و اصلاح و بهینه سازی‌های طراحی موتور می‌توان آن‌ها را بهبود داد.