استاندارد پیشرو در طراحی محیطی و انرژی یا گواهینامه لید یا به اختصار لید ، استاندارد حوزه تهویه مطبوع و مرجع انتخاب ساختمان‌های سبز (Green Building) در آمریکا و اروپا می‌باشد.
گواهینامه لید (LEED Certification) در سال ۱۹۹۳ انجمن ساختمان سبز ایالات متحده تحت نظر کمیته محیط زیست انستیتو معماری آمریکا تشکیل شد. این انجمن برای مدیریت و سنجش ساختمان‌های پایدار نیازمند یک ابزار بود. آنچه که امروز به نام گواهینامه لید شناخته می‌شود همان ابزار است.
در سال ۱۹۹۸ اولین ویرایش گواهینامه لید برای ارزیابی ساختمان‌های سبز مورد استفاده قرار گرفت. طی سالیان گذشته بارها این گواهینامه ویرایش شده و امروز ما از نسخه سوم این گواهینامه استفاده می‌کنیم. هرچند که از گواهینامه لید به عنوان استاندارد ملی ایالات متحده برای ارزیابی ساختمان‌های سبز نام می‌برند اما جامعه جهانی نیز آنرا به عنوان معیاری برای سنجش در طراحی ساخت و بهره‌برداری از ساختمان‌هایی که مدعی عملکرد سبز در قبال محیط اطراف هستند را پذیرفته‌اند.
توانایی طراحی در قالب این گواهینامه نیز حائز اهمیت بوده و به عنوان یکی از شرایط استخدام به ویژه در آمریکا مطرح شده‌است. این گواهینامه در سال ۲۰۰۰ از طرف انجمن ساختمان‌های سبز امریکا گسترش یافته‌است. گواهینامه LEED برای هر نوع ساختمانی و با هر ابعادی صادر می‌شود. گواهینامه LEED یک ارزیابی سه مرحله‌ای را برای مهمترین ویژگی‌هایی که یک ساخنمان را سبز می‌سازد پیشنهاد می‌دهد.
گواهینامه لید سعی بر این دارد که تمامی انواع ساختمان‌ها را مورد ارزیابی قرار دهد و می‌تواند برای تمام انواع ساختمان‌ها شامل ساخت و سازهای جدید و نوسازی‌های کلی ساختمان‌های موجود فضاهای تجاری، هسته یا پوسته یک ساختمان، مدرسه یا منزل، استفاده شود. البته این گواهینامه برای واحدهای همسایگی، فضاهای بهداشتی و خرده فروشی‌ها نیز در چند پروژه در حال آزمایش شدن است تا امروز چیزی در حدود ۴٫۵ میلیون فیت مربع ازاین گواهینامه استفاده کرده‌اند.
گواهینامه LEED یک سیستم امتیازی است. پروژه‌های ساختمانی برای اینکه معیارهای ویژه ساختمان‌های سبز را داشته باشند و به عنوان یک پروژه سبز شناخته شوند می‌بایست امتیازهای گواهینامه لید را بدست آورند. این پروژه‌ها می‌بایست در هفت معیار پیش‌نیازهای سخت‌گیرانه آن‌ها را کسب کرده تا در ادامه بتوانند امتیازهای این معیارها را کسب کنند.