TRX از ورزشهای رو به توسعه ای می‌باشد که در ده‌های اخیر و از سال ۱۹۹۰ به دنیا معرفی شده‌است. در این ورزش افراد با استفاده از بندهایی که به یک سقف یا دیوار بسته شده‌است تمریناتی را که بر پایه وزن بدن و گاهی تعادل می‌باشد اجرا می‌کنند. این تمرینات باعث می‌شوند تا بدن در شرایط مصرف انرژی بیشتری در مقایسه با بسیاری از رشته‌های دیگر ورزشی گردد. بهبود قدرت عضلات یکی از نکات مثبت در این سیستم تمرینی می‌باشد. ضمن اینکه عضلات کور نیز به صورت مناسبی می‌توانند تقویت شوند.
تمرینات تی آر ایکس علاوه بر افزایش میزان انرژی مصرفی، باعث می‌شوند تا فرد از نظر تعادلی و نیز از نظر عضلانی در یک وضعیت مناسبی قرار بگیرد که در نهایت باعث سوق دادن فرد به یک شرایط مناسب فیزیکی خواهد شد.
باید بدانید که این سیستم تمرینی به صورت مستقل نمی‌تواند به عنوان یک شیوه بدنسازی مد نظر قرار گیرد و در علم فیزیولوژی ورزشی این رشته وابسته به سایر رشته‌ها و سیستم‌های بدنسازی می‌باشد. از آنجا که تمرینات این رشته ورزشی به صورت معلق و بر اساس وزن بدن صورت می‌گیرد دانش مربی در شناخت آناتومی حرکت و نیز مفاصل و تاندونها و اشراف بر روی عضلات لازم و ضروری می‌باشد. همچنین باید بدانید که افراد با اهداف مختلف همانند چربی سوزی یا خوش فرم شدن بدن یا آمادگی‌های نظامی، آتش‌نشانی، ژیمناستیک و… به سراغ این رشته می‌آیند و طراحی برنامه تمرین برای هر یک از این افراد متفاوت می‌باشد.
بدیهی است که این رشته ورزشی به هیچ عنوان تجربی نبوده و عدم دانش مربی می‌تواند صدمات زیاد یا گاهی یاس و ناامیدی را برای افراد شرکت کننده در تمرین ببار بیاورد. حداقل پیش نیاز برای یک مربی در این رشته گذراندن دوره کارشناسی یا کاردانی در یکی از رشته‌های علوم ورزشی می‌باشد و صرف گذراندن یک یا دو هفته دروس تئوری نمی‌تواند باعث اعتماد علمی به مربی گردد.
امید است مربیانی که در این حوزه فعالیت می‌نمایند برای کمک به جامعه با مطالعه و دقت وارد باشگاه‌ها گردند و فقط مجری برنامه‌های تمرینی نمایش داده شده در سی دی‌های آموزشی نباشند.