استلار در سال ۲۰۱۴ و با ماهیتی تقریباً مشابه با ریپل متولد شد. جالب است بدانید که استلار را در واقع می‌توان شاخه یا فورک ریپل دانست. جد مک کالب، بنیانگذار ارشد ریپل با چند نفر از توسعه دهندگان بر سر مسائلی اختلاف نظر داشت که باعث شد در نهایت جد مک کالب ریپل را رها و روی استلار کار کند. در حالی که ریپل به ارائه راه حل برای انتقال بین بانک‌های سراسر جهان متمرکز است، استلار قصد تسهیل پرداخت‌های بین افراد را در سراسر جهان دارد. اما تقریباً شیوه کار هر دو یکی است.
لومن (XLM)، واحد ارز استفاده شده در شبکه استلار است و ۱۰۰ میلیارد از آن ایجاد شده‌است که رفته رفته و به صورت خودکار به بازار عرضه می‌شود. هر تراکنش در شبکه استلار فقط ۰٫۰۰۰۱ کارمزد دارد و کمتر از ۶ ثانیه انجام می‌شود.
در سایت رسمی، استلار خود را یک زیربنای پرداخت متن باز و توزیع شده معرفی می‌کند. پروتکل آن‌ها با استفاده از پرداخت‌های برون مرزی، امکان تبادل با ارزهای سنتی و با تبدیل خودکار را بین مردم سراسر جهان فراهم می‌کند. شبکه استلار غیرمتمرکز است اما مانند ریپل و برخلاف بیت کوین روی بلاک چینفعالیت نمی‌کند. ارز شبکه استلار یا همان لومن قابل استخراج نیست و توسط شرکت مقدار مشخصی ایجاد شده‌است.
به جز استفاده به عنوان ارز دیجیتال با کارمزد کم و سرعت بالا، استلار فراتر از یک ارز دیجیتال است. سازمان‌هایی مانند بانک و سیستم‌های مالی که اصطلاحاً در شبکه به آن انچر (Anchors) گفته می‌شود در شبکه ارتباطات را بررسی می‌کنند. انچرها نهادهای قابل اعتمادی هستند که نقش پل‌های ارتباطی را در شبکه استلار را ایفا می‌کند. مثلاً شما در آمریکا و دوست شما در فرانسه است و از شما درخواست پرداخت ۱۰۰ یورو می‌کند. شما می‌توانید از شبکه استلار استفاده کنید و معادل دلاری را برای دوستتان بفرستید. این پول در بانک فرانسه کاملاً خودکار تبدیل به یورو خواهد شد و به دست دوستتان خواهد رسید. پس استلار می‌تواند مانند بقیه ارزهای دیجیتال در ولت‌ها جابه‌جا شود یا از شبکه آن برای پرداخت‌های ارزی دیگر استفاده شود.