نظریه سامانه خطی تغییرناپذیر با زمان، مبحثی در ریاضیات کاربردی می‌باشد که دارای کاربرد در رشته‌هایی همچون پردازش سیگنال، نظریه کنترل، مدارها و لرزه‌شناسی می‌باشد. اینگونه سامانه‌ها، خطی و نامتغیر با زمان می‌باشند. از مهمترین خواص این سامانه‌ها آن است که خروجی سامانه برابر است با کانولوشن ورودی و تابع پاسخ به ضربه سامانه.