زبان اشاره آمریکایی که به اختصار ASL خوانده می‌شود، زبان اشاره غالب در بین ناشنوایان ایالات متحده و بخش‌های انگلیسی زبان کانادا است. به جز آمریکای شمالی، شکل‌هایی از ASL و کریول‌های مبتنی بر ASL در بسیاری از کشورهای جهان کاربرد گسترده‌ای دارند، از جمله در بین کشورهای غرب آفریقا و بخش‌هایی از جنوب شرقی آسیا. ASL شباهت بسیار زیادی با زبان اشاره فرانسوی (FSL) دارد. گفته شده است که ASL یک زبان کریولی است، با این حال برخی ویژگی‌های ASL در زبان‌های کریولی رایج و شناخته شده نیستند.

ASL در قرن نوزدهم در مدرسه ناشنوایان آمریکا (ASD) در شهر هارتفورد ایالت کانکتیکات ابداع شد.

ASL دارای تعدادی جزء فونمیک (phonemic) است که در واقع شامل حرکات صورت و دست هاست. ASL شکلی از پانتومیم نیست، اما در ASL حرکات بدن نسبت به زبان‌های گفتاری نقش بارزتری را ایفا می‌کند. بسیاری از زبان شناسان عقیده دارند که ASL یک زبان فاع-فعل-مفعول است، اما در این زمینه فرضیه‌های دیگری نیز مطرح شده‌اند. گاه برای بیان کلماتی که از زبان انگلیسی وام گرفته شده‌اند از هجی انگشتی می‌شود.

اگرچه هنوز سیستم نوشتاری ثابتی برای این زبان وجود ندارد، اما کاربران برای نوشتن از سیستم‌های نوشتاری گوناگونی استفاده می‌کنند.