موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران (IICHS) در سال 1365 با نام موسسه پژوهش و مطالعات فرهنگي با بهره گيري از اسناد قابل توجهي كه پس از پيروزي انقلاب اسلامي در اختيار اين مركز قرار گرفته بود شكل گرفت. از آنجا كه يكي از اساسي ترين پايه هاي آگاهي تاريخي بر اسناد و مدارك بازمانده استوار است، موسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران در حفظ ، عرضه و انتشار اين ميراث فرهنگي و نيز ايجاد بستري مساعد جهت پژوهش هاي تاريخي نهايت سعي و كوشش خود را به كار بست. قلمرو مطالعات تاريخي در اين موسسه محدود به تاريخ معاصر ايران است كه تحولات سده هاي 18 الي 20 ميلادي در ايران را در بر مي گيرد.