طرح تأسیس سازمان بینالمللی دریانوردی یا آیمو (IMO) در ۶ مارس ۱۹۴۸ در کنفرانسی که در ژنو برگزار شده بود به تصویب رسید. این سازمان ۱۰ سال بعد اجرایی گردید و از سال ۱۹۵۸ شروع به کار در جامعهٔ بینالمللی نمود. سازمان مذکور سابقاً سازمان مشورتی دریایی بینالدول (Inter-Governmental Maritime Consultative Organization) خوانده میشد اما از سال ۱۹۸۲ به سازمان بینالمللی دریانوردی تغییر نام داد. هدف سازمان بینالمللی دریانوردی، تسهیل همکاری و مبادلهٔ اطلاعات میان کشورهای عضو در زمینهٔ موضوعات فنی مربوط به کشتیرانی و به وجود آوردن عالیترین معیارهای ایمنی دریایی است. سازمان مذکور نقطهٔ عطفی در جامعهٔ بینالمللی به شمار میآید چرا که این نخستین بار است که یک رکن بینالمللی صرفاً اختصاص به مسائل دریایی دارد. این سازمان هم اکنون با ۱۷۰ عضو و ۳ عضو وابسته یکی از مؤسسات تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است و مقر ان در لندن (انگلستان) میباشد.