حداقل غلظت آلوئولی یا به اختصار MAC عبارت است از میزان دارویی از ماده بیهوش کننده است که در ۵۰٪ بیماران از پاسخ به تحریک دردناک جلوگیری می‌کند.
از این اصطلاح برای سنجیدن میزان قدرت و توان داروهای بیهوشی استنشاقی استفاده می‌شود. MAC برای اولین بار در سال ۱۹۶۵ معرفی شد. در واقع MAC میزان متوسط دارو را بیان می‌کند. اما در مقالات به عنوان حداقل میزان دارو بیان شده است. هرقدر میزان MAC یک داروهای بیهوشی استنشاقی کمتر باشد آن دارو قویتر است.
حداقل غلظت آلوئولی، غلظتی از داروهای بیهوشی استنشاقی (که بر اساس میزانی از یک اتمسفر بیان می‌شود) است که از حرکت بیمار در پاسخ به تحریک دردناک ناشی از جراحی در ۵۰ درصد موارد جلوگیری می‌کند. این اندازه‌گیری در حالت ماندگار انجام می‌شود، با این فرض که تعادل لازم بین داروهای بیهوشی استنشاقی در آلوئول و خون و مغز به وجود آمده است.
MAC به عنوان یک روش مناسب برای اندازه‌گیری قدرت و توان داروهای بیهوشی استنشاقی پذیرفته شده است زیرا برای گونه‌های مختلف و در شرایط مختلف ثابت مانده است.
حداقل غلظت آلوئولی متداول در یک فرد ۴۰ ساله به شرح زیر است:
دی نیتروژن مونوکسید - ۱۰۴
زنون - ۷۲
دسفلوران - ۶٫۶
دی‌اتیل اتر - ۳٫۲
سووفلوران - ۱٫۸
انفلوران - ۱٫۶۳
ایزوفلوران - ۱٫۱۷
هالوتان - ۰٫۷۵
کلروفرم - ۰٫۵
متوکسی فلوران - ۰٫۱۶