پروتکل افزونگی روتر مجازی (VRR) یک پروتکل شبکه کامپیوتری است که امکان تخصیص خودکار روترهای پروتکل اینترنت (IP) موجود را به میزبان های شرکت کننده فراهم می کند. این امر در دسترس بودن و قابلیت اطمینان مسیرهای مسیریابی را از طریق انتخاب خودکار دروازه پیش فرض در یک زیرشبکه IP افزایش می دهد.

این پروتکل با ایجاد روترهای مجازی، که نمایشی انتزاعی از چندین روتر، یعنی روترهای اولیه/فعال و ثانویه/آماده به کار هستند، به‌عنوان یک گروه عمل می‌کنند. روتر مجازی به جای روتر فیزیکی به عنوان یک دروازه پیش فرض میزبان های شرکت کننده اختصاص داده شده است. اگر روتر فیزیکی که بسته ها را از طرف روتر مجازی مسیریابی می کند از کار بیفتد، روتر فیزیکی دیگری انتخاب می شود تا به طور خودکار جایگزین شود. روتر فیزیکی که بسته ها را در هر زمان معین ارسال می کند، روتر اولیه/فعال نامیده می شود.