در اینترنت سامانه خودگردان (AS) مجموعه‌ای از زیرشبکه‌های تحت پروتکل اینترنت هستند که از جانب یک دامنه یا موجودیت اداره کننده مرکزی در کنترل یک یا تعداد بیشتری از اپراتورهای شبکه قرار دارد. یک سامانه خودگردان سیاست‌های مسیریابی کاملاً تعریف شده‌ای نسبت به اینترنت دارد. به عبارت دیگر سامانه خودگردان می‌تواند داده‌هایی که مبدأ و مقصد آن خود شبکه باشد به صورت داخلی جابجا کند و ارتباطات خود با دیگر شبکه‌ها را بر اساس پرتکل درگاه مرزی BGP تنظیم کند. استفاده از مراکز تبادل ترافیک اینترنتی برای اتصال ارائه دهندگان خدمات دسترسی اینترنتی با این پروتکل صورت می‌گیرد.
ابتدا طبق RFC 1771 سامانه خودگردان، از جانب یک موجودیت واحد (که معمولاً ارائه دهنده خدمات اینترنت یا یک سازمان بسیار بزرگ بود) کنترل می شدکه با یک سیاست مسیریابی کاملاً تعریف شده و واحد با ارتباطاتی مستقل به چندین شبکه متصل می‌شد. تعریف جدیدتر در RFC 1930 به این دلیل مورد استقبال قرار گرفت که چند سازمان می‌توانند از پرتکل درگاه‌های مرزی (BGP) با استفاده از شماره AS خصوصی خدمات دهنده اینترنتی که همه آن سازمان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند استفاده کنند. گرچه ممکن است چندین سامانه خودگردان توسط یک ارائه دهنده اینترنت پشتیبانی بشوند، اینترنت تنها سیاست مسیریابی خدمت دهنده اینترنت را می‌بیند. آن خدمت دهنده اینترنت باید یک شماره سامانه خودگردان ثبت شده ASN داشته باشد.
برای استفاده از مسیریابی پروتکل درگاه مرزی یک شماره سامانه خودگردان واحد به هر سامانه خودگردان اختصاص داده می‌شود. شماره‌های سامانه‌های خودگردان مهم هستند زیرا هر شبکه در اینترنت با شماره‌های سامانه خودگردان واحد شناسایی می‌شود.