مخفف کلمه APOLLO
( Americas Program for Orbital and Lunar Landing Operations ) پروژه فضایی آپولو (Apollo Program) یکی از پروژه‌های فضایی ناسا در زمان مسابقه فضایی میان شوروی و آمریکا بود که کوشش میکرد تا اولین انسان را بر روی سطح کره ماه فرود بیاورد. پروژه در دوره ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور شروع به کار کرد، آپولو پس از ریاست جمهوری بعدی آمریکا جان اف. کندی با جدیت ادامه پیدا کرد. جان اف. کندی پشتیبانی خود از طرح فرود انسان بر روی کره ماه را طی یک سخنرانی ویژه خطاب به کنگره در ماه مه ۱۹۶۱ بدین گونه اعلام کرد:...من اعتقاد دارم کشورم می‌بایست برای دستیابی به هدف فرود انسان بر روی کره ماه و به سلامت بازگشتن به زمین قبل از خروج از این دهه متعهد شود.در این دوره هیج برنامه فضایی دیگری نمی‌تواند برای بشر تأثیرگذارتر از اکتشاف مسیرهای با برد طولانی در فضا باشد؛ و انجام هیچ‌کدام نمی‌تواند تا این حد سخت و گران باشد.
هدف کندی در طی مدت مأموریت آپولو۱۱ در تاریخ ۲ ژوئیه ۱۹۶۹ با فرود فضانوردانی مانند نیل آرمسترانگ، باز آلدرین بر روی کره ماه در حالی که مایکل کالینز بر روی مدار ماه بود، برآورده شد.۵ پروژه متعاقب آپولو همچنین برای فرود فضانوردان روی کره ماه بود که آخرین آن‌ها در دسامبر سال ۱۹۷۲ انجام شد. در این ۶ پرواز فضائی آپولو ۱۲ نفر روی کره ماه قدم زدند. آن‌ها اولین انسانهایی بودند که موفق به فرود بر روی یک جرم آسمانی دیگر شدند.
پروژه آپولو از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۵ اجرا می‌شد و سومین برنامه پرواز فضائی انسان بعد از مرکوری و پروژه جمینای توسط آژانس فضائی بین‌المللی آمریکا ناسا بود. آپولو از فضاپیماهای آپولو و سکوهای پرتاب ساترن استفاده میکرد، که بعداً برای برنامه اسکای لب و برنامه آزمایشی مشترک بین آمریکا و روسیه پروژه آزمایشی آپولو-سایوز مورد استفاده قرار گرفتند، بنابراین پروژه‌های بعدی اغلب به عنوان قسمتی از کل پروژه آپولو مدنظر قرار می‌گرفت.
پروژه با تنها ۲ مانع عمده پایان یافت، اولین آن‌ها آتش سوزی در سکوی پرتاب آپولو ۱ بود که منجر به مرگ هر سه فضانورد گاس کریسون، اد وایت، راجر چافی شد، دومین آن‌ها مربوط به انفجار در آپولو ۱۳ به هنگام رسیدن به کره ماه بود که فضاپیما به صورت جدی مورد اسیب قرار داد. که به لطف تلاشهای کنترل‌کننده‌های پرواز، مهندسان پروژه، اکیپ پشتیبان و مهارت خودشان، ۳ فضانورد توانستند جان خودشان را نجات دهند.
آپولو نقطه عطفی در پرواز فضائی انسان ایجاد کرد و تنها پروژه‌های فرستادن انسان به فراتر از مدار زمین تا آن زمان باقی‌ماند؛ آپولو ۸ اولین فضاپیمای دارای سرنشین بود که در مدار اجرام آسمانی دیگر قرار گرفت، در حالی که آپولو ۱۷ به عنوان آخرین ماهنوردی و آخرین مأموریت با سرنشین در خارج از مدار زمین شناخته شده‌است.پروژه فوق باعث حاصل شدن پیشرفتهای فراوانی از زمینه‌های فناوری‌های محیطی گرفته تا فن پرتاب موشک و پرواز انسان در فضا که شامل دستگاه‌های خودکار هواپیما، مخابرات و کامپیوترها است، شد. آپولو همچنین باعث برانگیخته شدن علاقه بسیاری در زمینه‌های فراوان مهندسی شد و پیشرفت فراوانی به عنوان نشانه‌های برنامه برجای گذارد. بسیاری از اشیاء و آثار مکشوفه پروژه در حال نمایش در مکان‌های مختلف در سرتاسر جهان می‌باشند که قابل ذکرترین آن‌ها موزه هوا و فضا ی اسمیتسونین می‌باشد.
بازگشت به صفحه قبل